लोकगीते लिखित स्वरूपात नसतानाही ती पिढ्यान्पिढ्या चालत आलेली आहेत. या लोकगीतांत स्त्रीगीते अधिक प्रमाणात आढळतात. कुटुंबातील नातीगोती, सुखदु:खे, सण-समारंभ, चालीरीती यांचे चित्रण स्त्रियांनी रचलेल्या या ओव्यांत केलेले असते.
शेताला गेली कुरी । शेत काजळाची वडी ।
माझ्या ग बंधवाची । बारा बैलांची ग जोडी ॥
पाऊस पडतो । नको वाजूगाजू ढगा ।
माझ्या ग बंधवाला । राजसाला पेरू लागा ॥
शेताआड शेत । कोण्या शेताला मी जाऊ?
बंधवाचा माझ्या । हेलकावा देतो गहू ॥
वाटेवर हरभरा । हुळा देतो मूठ मूठ ।
राजस बंधू माझा । मन याचं किती मोठं ॥
गहू-हरभऱ्याच्या गाड्या । बाई वेशीत थटल्या ।
सावळ्या बंधुजीनं । दंडाभुजांनी रेटल्या ॥
माझ्या बंधुजी रायानी । हिर जोडील दावणीला ।
सांगते बाई तुला । नाचणीच्या मळणीला ॥
भावाघरी बैल । पवळ्या चिंतामणी ।
पाठीवर गोण्या । जोतं चढती नंदीवाणी ॥
बंधवाचं शेत । जसं काजळाची वडी ।
असे राबतेत बाई । बारा बैल चौघ गडी ॥ शेताला गेली कुरी । शेत काजळाची वडी ।
माझ्या ग बंधवाची । बारा बैलांची ग जोडी ॥
पाऊस पडतो । नको वाजूगाजू ढगा ।
माझ्या ग बंधवाला । राजसाला पेरू लागा ॥
शेताआड शेत । कोण्या शेताला मी जाऊ?
बंधवाचा माझ्या । हेलकावा देतो गहू ॥
वाटेवर हरभरा । हुळा देतो मूठ मूठ ।
राजस बंधू माझा । मन याचं किती मोठं ॥
गहू-हरभऱ्याच्या गाड्या । बाई वेशीत थटल्या ।
सावळ्या बंधुजीनं । दंडाभुजांनी रेटल्या ॥
माझ्या बंधुजी रायानी । हिर जोडील दावणीला ।
सांगते बाई तुला । नाचणीच्या मळणीला ॥
भावाघरी बैल । पवळ्या चिंतामणी ।
पाठीवर गोण्या । जोतं चढती नंदीवाणी ॥
बंधवाचं शेत । जसं काजळाची वडी ।
चार बैलाचा नांगर दोन बैलान चालविला ।
नटव्या बंधुजीन कुणबी गावात निवडीला ॥
बारा बैल खळ्यात बारा बैल मळ्यात ।
आता भाऊ माझा ज्वारी उसाच्या थळ्यात ॥
बारा बैल शेती बारा बैल दावणीला ।
दादा मये झोपी गेले मदनाच्या सावलीला ॥
बारा बैलाची दावण वाड्याच्या भुजाला ।
भाऊला माझ्या वैभव साजत राजाला ॥
दुरून वळखीते । तुझ्या गाडीची धुम्माळ ।
लाडक्या बंधुराजा । बैलं अवखळ संभाळ ॥
दुरून वळखीते । तुझ्या गाडीची चकरं ।
लाडक्या बंधुराजा । बेलं न्हवं ती पाखरं ॥
माडीवरती माडी । मी पाहते गुंजवाणी ।
नंदी आल शिंगासणी । बाई माझ्या बंधवाच ॥
तिन्ही सांजा झाल्या । दिवा लावावा लावणीला ।
नटव्या बंधुजीची । हायते बईल दावणीला ॥
—